The New York Times gazetesinin uluslararası yayını Herald Tribune’de yer alan bir makalede, Türkiye’nin Esd rejimine karşı savaşa gitme hakkının olduğu öne sürüldü. Gazete, Suriye’deki şiddet olaylarının komşu ülkelere sıçramasından kaynaklanan korkunun, rejimin caydırılık stratejisinin bir unsuru olduğu savunuldu. Reyhanlı’nın bombalanması olayının Türkiye’yi “Suriye’ye müdahale etmekten caydırdığı” iddia edildi.
 
The New York Times gazetesine bağlı uluslararası yayın yapan Herald Tribune’de yer alan Naniel Nisman imzalı makalede, Türkiye’nin iki yılı aşkın süredir Suriye sınırında artan şiddetten sonra Esad rejimine karşı savaşa girme hakkı bulunduğu kaydedildi.
 
Makalede, Reyhanlı’da patlayan iki arabalı bombanın Türkiye’nin Suriye’ye müdahalesinde caydırıcı etkisi olduğuna da yer verildi.
 
Gazetenin internet sitesinde yayımlanan, güvenlik riski danışmanlık şirketi Max Security Solutions’un Ortadoğu ve Kuzey Afrika istihbarat direktörü Daniel Nisman imzasıyla yayınlanna makalede Reyhanlı saldırısından önce sınırın Türk tarafına defalarca ateş edildiği, bir Türk savaş uçağının düşürüldüğü anımsatıldıktan sonra şöyle devam edildi:
 
“Şiddetin sıçraması ve mülteci akını sadece Suriye anlaşmazlığının bir yan etkisi değil aynı zamanda Esad rejiminin, isyancılara yönelik öldürücü baskılara karşı komşularını müdahale etmekten caydırma stratejisinin bir unsurudur.”

Daniel Nisman, Reyhanlı saldırısını, Esad rejiminin askeri güç gösterisini olarak değerlendirdiği makalesinde şu savlara yer verdi:

“Reyhanlı’daki bombalamalar, doğrudan Şam’ın emri ile gerçeklemiş olsun olmasın Türkiye’yi, Suriye’ye müdahale etme caydırmadaki etkisi anlamlı. O zamandan beri Türk kentlerinde göstericilerin, (Reyhanlı konusunda) Ankara’nın Suriyeli isyancılara desteğini sorumlu tutukları çok sayıda protesto eylemi yapıldı. Bu arada Türkiye’nin çeşitli etnik grupların yaşadığı güney illerindeki yüz binlerce mülteciye yönelik husumet önemli ölçüde arttı.”

Makalede ayrıca, Reyhanlı patlamalarının yankılarının, İsrail ve Ürdün’e de ulaşmasının amaçlandığı savunuldu. Türkiye, Suriye krizine daha da karışmaktan çekinir ve Lübnan tarafsız kalmaya çalışırken İsrail ve Ürdün’ün Suriye ihtilafında “başlıca faktörler” haline geldikleri öne sürüldü.